bielizna, piżama i dresy w Średniowieczu. , czyli historia na wesoło
W Średniowieczu do sapania zarówno kobiety jak i mężczyźni nosili obszerne giezła
Podstawę kobiecej bielizny stanowiło giezło
W II połowie XIV giezło miało dekolt i krótkie ramiączka . Nogi okrywana nogawicami lub pończochami.
W XV wieku wraz z modą na suknie z dekoltem zmieniała się bielizna W tym okresie kobiety pod suknie zakładały koszule z cienkiego jedwabiu ozdobione perłami. W Średniowieczu istniała nawet specjalna koszula dla kobiet karmiących. Miała otwór ułatwiający karmienie piersią.
Wpuszczana w wąskie nogawice koszula była dość wąska i krótka z rozporkami w szwach bocznych rękawowi wszytymi do prostej pachy.
Do XIV wieku nogawice były dość proste. Były one dwoma oddzielnymi pończochami. które sięgały górnej części uda. Przywiązywane je do pasa i noszono po ubiorem. Od wieku XIV kaftany stały się krótsze, więc nogawice wydłużono. Zaczęto wówczas nosić spodenki z rozporkami w nogawkach. Krojone były ze skosu lub z zszywane z pasków lub trójkątnych materiałów .
Przywiązywano je rzemykami do dolnej krawędzi spodniej jupoli ( kaftan noszony pod zbroję lub szatę). Ówczesne nogawice miały żelazne zakończenie na stopach, dzięki czemu nie rtzeba była po izbie chodzić w butach. Goście nie mieli więc problemu z tym czy mają założyć ściągnąć buty czy nie. A i gospodarze przyjmujący gości nie musieli się martwić czy wystarczy im kapci dla gości.
Jupola z z nogawicami była w XIV wieku ubiorem domowym. Jak dziś dresy
inf. O Modach i Strojach, Małgorzata Modżyńska-Nawrotka, Wrocław 2002
https://torlin.wordpress.com/2015/03/03/uwielbienie-dla-zdrajcy/
Podstawę kobiecej bielizny stanowiło giezło
W II połowie XIV giezło miało dekolt i krótkie ramiączka . Nogi okrywana nogawicami lub pończochami.
W XV wieku wraz z modą na suknie z dekoltem zmieniała się bielizna W tym okresie kobiety pod suknie zakładały koszule z cienkiego jedwabiu ozdobione perłami. W Średniowieczu istniała nawet specjalna koszula dla kobiet karmiących. Miała otwór ułatwiający karmienie piersią.
Wpuszczana w wąskie nogawice koszula była dość wąska i krótka z rozporkami w szwach bocznych rękawowi wszytymi do prostej pachy.
Do XIV wieku nogawice były dość proste. Były one dwoma oddzielnymi pończochami. które sięgały górnej części uda. Przywiązywane je do pasa i noszono po ubiorem. Od wieku XIV kaftany stały się krótsze, więc nogawice wydłużono. Zaczęto wówczas nosić spodenki z rozporkami w nogawkach. Krojone były ze skosu lub z zszywane z pasków lub trójkątnych materiałów .
Przywiązywano je rzemykami do dolnej krawędzi spodniej jupoli ( kaftan noszony pod zbroję lub szatę). Ówczesne nogawice miały żelazne zakończenie na stopach, dzięki czemu nie rtzeba była po izbie chodzić w butach. Goście nie mieli więc problemu z tym czy mają założyć ściągnąć buty czy nie. A i gospodarze przyjmujący gości nie musieli się martwić czy wystarczy im kapci dla gości.
Jupola z z nogawicami była w XIV wieku ubiorem domowym. Jak dziś dresy
inf. O Modach i Strojach, Małgorzata Modżyńska-Nawrotka, Wrocław 2002
https://torlin.wordpress.com/2015/03/03/uwielbienie-dla-zdrajcy/
Komentarze
Prześlij komentarz